എന്റെ ആത്മാവാണു,എന്റെ കരളാണുനീ- വൃന്ദാവനത്തിലെ കൃഷ്ണാ ... എവിടെ നീ എവിടെ നീ എന്നുതിരയുന്നു- പാടുന്നു പാവമീ മീര. ചൌകരിയിലൊരുവിഷ്ണു ഭക്ത കുടുംബത്തില്‍- എന്നോ പിറന്നവള്‍ മീര. അവള്‍ വളര്‍ന്നവള്‍വളര്‍ന്നൊരു കൃഷ്ണ ഭക്തയായ് - മേര്‍ത്തായിലൊരു ദേവകന്യയായ്. ഒരുനാള്‍ വിവാഹ സദസ്സുകണ്ടീ കൊച്ചു- മീരചോദിച്ചു മാതാവേ. പറയുമോ ആരാണ് എന്നെ വരിക്കുന്ന- വരനെന്‍ വിവാഹനാളന്ന്. അവര്‍പറഞ്ഞെന്തിനോ ഒരു നെടുവീര്‍പ്പോടെ- അതുനിന്റെ പ്രാണനാം കണ്ണന്‍. അതു പറഞ്ഞധികമായില്ലവര്‍ മാഞ്ഞുപോയ്- ഒരു മരണശയ്യയില്‍ എന്നോ. കാത്തിരുന്നു അവള്‍ ദിനരാത്രമെത്രയോ- മുരളിതന്‍ സംഗീതമോര്‍ത്ത്. അവന്‍ വരും നന്ദനന്‍ എന്നെ വരിക്കുവാന്‍- എന്നമ്മ പറയുന്നു കാതില്‍. പൂക്കള്‍ തലകുനിച്ചവളുടെ സുന്ദര- കാന്തിയില്‍ മേര്‍ത്താ തിളഞ്ഞി. മധുരമായീണത്തിലവള്‍പാടി പാട്ടുകള്‍- കുയിലുകള്‍ കാതോര്‍ത്തിരുന്നു. ഒടുവിലെത്തീ അവള്‍തന്‍ വരനായി വന്നത്- മേര്‍ത്താ തന്‍ രാജകുമാരന്‍. ഒടുവിലവളൊന്നും പറഞ്ഞില്ല അച്ചന്റെ- കണ്ണിലെ കണ്ണുനീര്‍ കണ്ട്. മനസ്സാവരിച്ചൊരാ കൃഷ്ണന്റെ വധുവന്ന്- മേര്‍ത്തയിലെ റാണിയായ് മാറി. എങ്കിലും അവള്‍പോയി എന്നുമാകണ്ണ്ന്റെ - തിരുനടയില്‍ പാടുവാന്‍ ആടാന്‍. എന്നോ കൊടുത്തുപോയ് ഹൃദയമെന്‍ കണ്ണന്ന്- ഈ ജഡമിന്ന് റാണിയായ് മാറി. ആ കല്‍ പ്രതിമയില്‍ അവള്‍കണ്ടു കണ്ണന്റെ- ചുണ്ടിലെ ചിരിയും ചുവപ്പും. കളിപറഞ്ഞവളാ പ്രതിമതന്‍ മുന്നിലൊരു- കണ്ണന്റെ രാഥയായ് മാറി. മേര്‍ത്തയിലുള്ളൊരാ ബന്ധുക്കളത്രയും- മീരതന്‍ ശത്രുക്കളായി. അവര്‍പറഞ്ഞീ ക്ഷേത്ര നടയതില്‍ ഒളിപ്പതു- മീരയുടെ കാമുകരില്‍ ഒരുവന്‍. റാണയും വന്നെത്തി വാതില്‍ തുറന്നയാള്‍ - ശ്രീകോവില്‍ നടയതില്‍ കയറി. കണ്ടയാള്‍ ആ കൃഷ്ണവിഗ്രഹത്തോടായി- കഥകള്‍ പറയുന്ന മീരെ. മേര്‍ത്തയിലുള്ളൊരാ ബന്ധുക്കളത്രയും- മീരതന്‍ ശത്രുക്കളായി. അവര്‍നല്‍കി മീരക്ക് ഒരുകൂട നാഗങ്ങള്‍- ഇതുപൂക്കളെന്നായി ഓതി. അവള്‍തുറന്നാക്കൂട പ്രാര്‍ത്ഥനാപൂര്‍വ്വമതില്‍- ഒരു കൃഷ്ണവിഗ്രഹം മാത്രം. ഒരുനാളില്‍ അവള്‍പാടും ഭജനകള്‍ എപ്പൊഴോ- അക്ബറും താന്‍സെനും കേട്ടു. കാതോര്‍ത്തുനിന്നവര്‍ മീരതന്‍ പാട്ടു- കേട്ടറിയാതെ ക്ഷേത്രത്തിലെത്തി. അവര്‍വന്നുമീരതന്‍ കാല്‍ക്കല്‍ പ്രണമിച്ചു- കണ്ണനായ് ഒരു രത്നമാല കൊടുത്തു. ഇതുകേട്ടു ക്രുദ്ധനായ് റാണകല്‍പ്പിക്കുന്നു- നദിയില്‍ ഈ ജീവന്‍ ഒടുക്കാന്‍ . ഇതുകേട്ടു പുഞ്ചിരിതൂകുന്ന മീരതന്‍ - ചുണ്ടിലോ ഗിരിധരനാമം. പോവുകയാണിതാ മീരയീ പുഴതേടി - കൃഷ്ണന്റെ ഭജനകള്‍ പാടി. അവളിറങ്ങിച്ചെന്നാനദിതന്‍ മാറിലേക്ക്- ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനേ പോലെ. പിറകില്‍നിന്നാരോ പിടിച്ചവള്‍ മീരയെ- അതവള്‍തന്‍ പ്രാണനാം കണ്ണന്‍ . പുഞ്ചിരിതൂകും മുഖത്തുനിന്നപ്പൊഴും- കണ്ണെടുക്കാതവള്‍ നിന്നു. മൊഴിയുന്നു കണ്ണന്റെ അധരങ്ങളവളോട്- പ്രിയമീര കാതോര്‍ത്തു നിന്നു. വരികയെന്‍ മീരേ വൃന്ദാവനത്തിലേക്ക്- ഇവിടെനിന്‍ ബന്ധങ്ങളറ്റു. ഇതുപറഞ്ഞവന്മാഞ്ഞുവെങ്കിലും മീര- ഒരു കൃഷ്ണശിലപോലെ നിന്നു. പിന്നെ അവള്‍നടന്നൂ നഗ്നപാദയായ് എത്രയോ- ചുടുമണല്‍ കുന്നുകള്‍ താണ്ടി. കയ്യുകള്‍ കൂപ്പിജനമനുഗമിച്ചു പിന്നെ- നിറകണ്ണുകളോടവളെ യാത്രയാക്കി. ഒടുവിലെത്തീമീര വൃന്ദാവനത്തിങ്കല്‍- കണ്ണന്റെ പാട്ടുകള്‍ പാടി. അവിടെയെത്തീ റാണ മാപ്പപേക്ഷിക്കുന്നു- തിരികെയെത്താന്‍ റാണിയായി. പുഞ്ചിരി തൂകുന്നു മീരതന്‍ ചുണ്ടുകള്‍ - മന്ത്രിച്ചു റാണയോടായി. ഈ ലോകമത്രയും കണ്ണന്റെ രാജ്യമതില്‍ - കണ്ണന്റെ റാണിയീ മീര. ഒടുവിലവള്‍ സമ്മതിച്ചൂ തിരികയെത്തുവാന്‍ - അവിടെ ക്ഷേത്രത്തില്‍ വസിക്കാന്‍ . പിന്നെഒരുനാള്‍കൂടിയാത്രയായീമീര- വൃന്ദാവനത്തിലേക്കായി. അവിടെവന്നവള്‍പോയി കണ്ണനെ കാണുവാന്‍ - ദ്വാരകാ പുരി തേടി വീണ്ടും . ഒടുവിലാ ശ്രീകൃഷ്ണ ജന്മാഷ്ടമിക്കന്ന് - പാടുന്നു മീരയീ നടയില്‍. നൃത്തം തുടങ്ങിയവള്‍ കണ്ണന്റെ തിരുമുന്‍പില്‍- ശ്രീകൃഷ്ണ സ്തുതികള്‍ പാടി. അവളുടെ കാലുകള്‍ ഉയരുന്നോ മണ്ണില്‍നിന്ന്- ഒഴുകുന്നോ വായുവിലൂടെ. അവള്‍ വീണു കണ്ണന്റെ പാദങ്ങളില്‍- ഉടനാതിരുനടയടഞ്ഞു. ആരോ തുറന്നു നോക്കുന്നുവാശ്രീകോവില്‍- അതില്‍ കണ്ണന്റെ വിഗ്രഹം മാത്രം. കണ്ണനിലലിഞ്ഞൊരാ മീരതന്‍ ചേലയത്- തിരുനടയിലുണ്ടായിരുന്നു . ഇന്നും മുഴങ്ങുന്നു മീരതന്‍ സംഗീതം- വൃന്ദാവനങ്ങളില്‍ വീണ്ടും. എന്റെ ആത്മാവാണു, എന്റെ കരളാണുനീ- വൃന്ദാവനത്തിലെ കൃഷ്ണാ.. രചന:ഗോപീകൃഷ്ണന്‍ .വി.ജി (എല്ലാ കൃഷ്ണഭക്തര്‍ക്കുമായി സമര്‍പ്പിക്കുന്നു.പകര്‍പ്പവകാശനിയമങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയം) Rana- Prince Bhoj Raj Rana , eldest son of Rana Sanga of Chittor Merta-Merta is a city situated in the Nagaur district of Rajasthan Copyright © 2010 GOPEEKRISHNAN V G.All Rights Reserved.
Sunday, 17 January 2010
മീര
Friday, 15 January 2010
പ്രാര്‍ത്ഥന
മനസ്സുനിറയും മൌനസങ്കീര്‍ത്തനം-
അമ്മേ നിന്‍ പാദത്തിലര്‍പ്പിപ്പു ഞാന്‍.
മകരമഞ്ഞു പെയ്യുമീ സന്ധ്യയില്‍-
നല്‍കുന്നു എന്നെയൊരര്‍ച്ചനയായ് കാല്‍ക്കല്‍.
ജ്ഞാനമേകൂ അമ്മേ മുക്തിയേകൂ-
ഈ മനുജ ജന്മത്തിനര്‍ത്ഥമേകൂ...
പുണ്യങ്ങള്‍ പേറുന്നോരരയാലിലകള്‍-
പാടുന്നതെപ്പോഴും നിന്റെ നാമം.
ഈ തിരുനടയില്‍ പാടും ഇടക്കതന്‍-
നാദത്തിലുയരുന്നു നിന്റെ മന്ത്രം.
അറിവിന്‍ പൊരുളേ പരം പൊരുളേനീ-
ചൊരിയൂ ജ്ഞാനപ്രകാശമീ ഞങ്ങളില്‍.
(ഈ പുതുവത്സരത്തിന്റെ ആദ്യ ദിനങ്ങള്‍ ഞാന്‍ ചിലവഴിച്ചത് കൊല്ലൂരും ഉടുപ്പിയിലുമായിരുന്നു .. ആയാത്രയില്‍ ഞാന്‍ കുറിച്ചിട്ട ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥന)
Monday, 4 January 2010
കാത്തിരിപ്പ്
തങ്കക്കൊലുസ്സിന്‍ തിളക്കം കണ്ടു ഞാന്‍ -
സന്ധ്യേ നിന്‍ വരവിനെ കാത്തിരുന്നു.
തിരവന്നു തീര്‍ത്തൊരാ തീരമാം ക്യാന്‍ വാസില്‍-
ഒരേകനാം നിഴലിന്റെ കാത്തിരിപ്പ്.
തൂവെള്ളമണലിന്മേല്‍ ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പുപോല്‍-
ആരോ പതിപ്പിച്ച കാല്‍പ്പാടുകള്‍.
തിരയായ തിരയെല്ലാം നീന്തിത്തുടിച്ചിട്ട്-
തിരികെ മടങ്ങും കടല്‍ക്കാക്കകള്‍.
എത്രപുണര്‍ന്നിട്ടും മതിവരാതിത്തിര-
പുണരുകയാണിപ്പൊഴുമീക്കരയെ.
അര്‍ക്കന്‍ മറയാന്‍ തുടങ്ങുന്നു കണ്‍കളില്‍-
നിദ്ര പടര്‍ത്തിയ ചുവപ്പുമായി.
വാനില്‍ വിളങ്ങുമാ ചന്ദ്രന്‍ കൊടുത്തൊരാ-
നീലനിലാവാം പുടവചുറ്റി.
ചക്രവാളത്തിങ്കല്‍ അര്‍ക്കന്‍ ഉപേക്ഷിച്ച-
കുങ്കുമത്തിന്റെ കുറിയുമിട്ട്-
ഒടുവില്‍ വരികയായ് സന്ധ്യ എന്‍ പ്രിയസഖി-
തഴുകുന്നു എന്നെയീ കാറ്റാം കരങ്ങളാല്‍..
(മാല്പെ ബീച്ചില്‍ സൂര്യാസ്തമനം കാത്തിരുന്നപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ തോന്നിയ കുറച്ചു വരികള്‍.)
