യവനിക വീണ്ടും ഉയരുമ്പോള്‍

നിന്നോട് ശംഭുവിനൊരു റിക്വസ്റ്റ് ഉണ്ട് .ചേച്ചിയായിരുന്നു അതു പറഞ്ഞത്.(എന്റെ അനന്തിരവനാണ് ശംഭു).എന്തോ കാര്യം സാധിക്കാന്‍ അവന്‍ ചേച്ചിയുടെ കൂട്ട് പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ് .പത്രത്തില്‍ നിന്നു കണ്ണെടുക്കതെ തന്നെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു ‘ഉം എന്താ കാര്യം’.അവനിന്നു ഗാനമേള കാണാന്‍ പോകണമെന്ന് സ്റ്റാര്‍സിങ്ങര്‍ പ്രോഗ്രാമില്‍ പങ്കെടുക്കുന്ന വിഷ്ണുവും വരുന്നുണ്ട്.പത്രത്തില്‍ നിന്നു കണ്ണുകളുയര്‍ത്തി ഞാന്‍ അവനെ ഒന്നു ശ്രദ്ദിച്ചു.ഞാന്‍ എന്തു പറയുന്നു എന്നറിയാന്‍ ആകാംഷയോടെ നില്‍ക്കുകയാണു കക്ഷി. ആ നിന്‍പ്പുകണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്കു ചിരിയാണു വന്നത്.എങ്കിലും അതു പുറത്തു കാണിക്കാതെ ചോദിച്ചു ,എപ്പൊഴാ‍ അതു തുടങ്ങുന്നെ? പന്ത്രണ്ടു മണിക്കാ! അവന്റെ മറുപടിക്കായി ഒട്ടും കാക്കേണ്ടി വന്നില്ല.അക്ഷമനായി അവന്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു ‘കൊണ്ടു പോകാമൊ എന്നെ’. ഉം.. ഞാന്‍ മറുപടി ഒരു മൂളലില്‍ ഒതുക്കി. ഒരു ചെറിയ കല്ല് ജലത്തില്‍ ഉണ്ടാ‍ക്കുന്ന വലിയ ഓളങ്ങള്‍ പോലെ ആ പ്രതികരണം അവന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ മുഖത്ത് സന്തോഷത്തിന്റെ അലകള്‍ ഉയര്‍ത്തുന്നത്തു ഇമവെട്ടാതെ ഞാന്‍ നോക്കി നിന്നു.

വളരെ നാളുകള്‍ക്ക് ശേഷമാണ് ഇങ്ങനെ ഉള്ള ഒരു പരിപാടിക്കു പോകുന്നത്.ഇന്നു 41ആം ഉത്സവമാണ് പടനിലം ക്ഷേത്രത്തില്‍. കരക്കാരുടെ ക്ഷേത്രമായതിനാല്‍ ഓരോ ദിവസത്തെയും ആഘോഷപരിപാടികള്‍ സംഘടിപ്പിക്കുന്നതും അതാതു കരകളാണ്. പുലിമേല്‍, പാലമേല്‍,കിടങ്ങയം,നടുവിലേമുറി,ഇടപ്പോണ്‍.... അങ്ങനെ നീണ്ടു പോകുന്നു കരകളുടെ പേരുകള്‍.

ഇപ്പൊള്‍ സമയം പത്തു മണി. കുറെ അധികം സമയമായി ശംഭു എന്നേ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. 10.30 ഓടു കൂടി ഞങ്ങള്‍ പടനിലത്തു എത്തിച്ചേര്‍ന്നു.ഇപ്പോള്‍ അമ്മുവിന്റെ മാജിക് ഷോ നടക്കുകയാണ്. ആളുകളേകൊണ്ട് അവിടം തിങ്ങിനിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അല്പം തിരക്കുകുറവുണ്ടായിരുന്ന ഇടത്തേക്കുമാറിനിന്നു ഞങ്ങള്‍ അതു ശ്രദ്ദിച്ചു.അതില്‍ കാട്ടിയ ഓരോ ഇനവും പലതവണ ടി.വി യിലും മറ്റും കണ്ടു മടുത്തതായീരുന്നു എങ്കിലും ആളുകള്‍ ശ്രദ്ദയോട് അതു തന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു.അടുത്ത ഒരു ഐറ്റത്തോടുകൂടി മാജിക് ഷോ അവസ്സാനിക്കുന്നു എന്ന അനവ്ണ്‍സ്മെന്റ് കേട്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് ഒരല്പം ആശ്വാസമായി.അങ്ങനെ നില്‍ക്കുമ്പൊഴാണ് പുറത്താരോ തട്ടിയത്.തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പൊള്‍ അതാനില്‍ക്കുന്നു സാക്ഷാല്‍ സുബ്രഹ്മണ്യന്‍.(ഞങ്ങളുടെ പടനിലം സുഹ്രുത്തുക്കളില്‍ ഒരാള്‍) ഒരു സലാം വെച്ച് കക്ഷി നടന്നകന്നു.

ഇപ്പൊള്‍ അമ്മുവിന്റെ മാജിക് ഷോ അവസ്സാനിച്ചിരിക്കുന്നു. ആളുകള്‍ കുറച്ചുപേര്‍ പിരിന്‍ജ്ജു പോകുകയണ്.യവനിക താഴ്ന്നിരിക്കുന്നു അതില്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരുന്നു ‘നിനവ്’.ഇപ്പൊഴാണ് വ്യക്തമായി വേദി കാണുവാനാകുന്നത്.ഉച്ചഭാഷിണിയുടെ ശബ്ധം നിലച്ചിരിക്കുന്നു, കടലവില്‍ക്കുന്നവര്‍ ചീനഭരണിയില്‍ തട്ടി ഉണ്ടാക്കുന്ന ശബ്ധം മുഴങ്ങി കേള്‍ക്കുന്നു. പെട്ടെന്നാണ് ഒരു അനവ്ണ്‍സ്മെന്റ് കേട്ടത് സ്റ്റാര്‍സിങ്ങേര്‍സ് പങ്കെടുക്കുന്ന ഗാനമേള അല്പസമയത്തിനുള്ളില്‍ ആരംഭിക്കുന്നു. ഈ കലാപരിപാടി പലതവണ ആവര്‍ത്തിച്ചപ്പോള്‍ ആളുകള്‍ അക്ഷമരായി.വീണ്ടും രംഗം ശാന്തം.

ആ നിശബ്ധതയില്‍ എവിടെയോ ഒരു സ്കൂട്ടറിന്റെ ശബ്ധം മുഴങ്ങി കേള്‍ക്കുന്നുവൊ? അത് അടുത്തടുത്തു വരികയാണോ....

അതില്‍ ഞാനും ഉണ്ടായിരുന്നൊ? .ഏതാണ്ട് 14 വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു പിന്നിലേക്കാണോ അത് എന്നേ കൊണ്ടുപോയത്.അതെ ആ സ്കൂട്ടര്‍ നീങ്ങുകയാണ് അതിലുള്ളതു ഞാന്‍ മാത്രമല്ല സിബുവും,ഷമീമും,ഷെനീസും,ശ്രീരാജും,രാജേഷും എല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഇപ്പോഴാണ് ആ സ്കൂട്ടര്‍ ഓടിക്കുന്ന ആളിനെ ശ്രദ്ദിക്കുന്നതു.മെലിഞ്ഞുനീണ്ട ശരീരപ്രക്രുതം.തൂ വെള്ള താടിയും അല്പം നീട്ടി വളര്‍ത്തിയ മുടിയും.കലകളെ വളരെയധികം സ്നേഹിച്ച ആ മനുഷ്യന്‍ ഞങ്ങളുടെ സുഹ്രുത്ത് രാജേഷിന്റെ അച്ചനായിരുന്നു.

സ്കൂള്‍ കലോത്സവങ്ങളില്‍ ഒരുപാടു സമ്മാനങ്ങള്‍ നേടിയ ഒരു നാടകത്തിന്റെ ആദ്യ പൊതുവേദി ആയിരുന്ന ആനയടി ക്ഷേത്രം ലക്ഷ്യാമാക്കിയായിരുന്നു ആ സ്കൂട്ടര്‍ പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നത്.

ആനയടിയില്‍ തന്നെയായിരുന്നു രാജേഷിന്റെ വീട്.ആദ്യം ഞങ്ങള്‍ പോയതും അവിടേക്കു തന്നെ ആയിരുന്നു.ഞങ്ങളെ വീട്ടില്‍ വിട്ട് രാജേഷിന്റെ അച്ചന്‍ പുറത്തെവിടേക്കോ പോയി.രാജേഷും അനുജന്‍ രാകേഷും പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ അഞ്ചുപേരും കൂടി വീടിനടുത്തുകൂടി ഒഴുകുന്ന കനാല്‍ കാണാന്‍ ഇറങ്ങി തിരിച്ചു.അവിടെ എതിയപ്പോള്‍ കനാലില്‍ അധികം ഒഴുക്കില്ല.നോക്കുമ്പോള്‍ രണ്ടുപേര്‍ കനാലില്‍ ഇറങ്ങി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.പിന്നെ അവരെ കരയില്‍ കയറ്റാനായി മറ്റുള്ളവരുടെ ശ്രമം.ഒരുകുടിയനെ നേരെയാക്കാന്‍ നോക്കിയ ഡോക്ടര്‍ മുഴുക്കുടിയനായിമാറിയതുപോലെയായിരുന്നു പിന്നെ എല്ലാം .നിമിഷങ്ങള്‍ക്കകം കര കാലിയായി.എല്ലാവരും കനാലില്‍ ആയി എന്നു സാരം.അപ്പോഴാ‍ണു ഒരു ഭാഗ്യദോഷിയായ (അങ്ങനെതന്നെ പറയാനേ തോന്നുന്നുള്ളൂ) ഒരു നാട്ടുകാരന്‍ പയ്യന്‍ അവിടെ എത്തിയതു.എന്തോ തമ്മില്‍ പറഞ്ഞു രാകേഷിന്റെ അനുജനെ അവന്‍ ഒന്നു ഞോണ്ടി.പിന്നെ കനാലില്‍ ഒഴുകിവന്ന വസ്തുക്കള്‍ എടുത്ത് തമ്മില്‍ ഏറായി.സിബു അവരെ നയത്തില്‍ പിന്തിരിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ്.കനാലില്‍ നിന്നു സത്യാഗ്രഹം നടത്തുന്ന സിബു ഗാന്ധിയെ ഞങ്ങള്‍ അവിടെ കണ്ടു.അപ്പോഴാണ് എവിടെനിന്നോ ഒരു കല്ലുപാഞ്ഞുവന്നു സിബു ഗാന്ധിയുടെ കണ്ണാടി താഴെ ഇടുന്നത്.കണ്ണുകാണാതായപ്പോള്‍ ഗാന്ധി അഹിംസമറന്നു,സത്യാഗ്രഹം മറന്നു.പിന്നെ നോക്കുമ്പൊള്‍ കല്ലെറിഞ്ഞവനേ കാണുന്നില്ല.നോക്കുമ്പോള്‍ നമ്മുടെ സിബുഗാന്ധി വെള്ളത്തിലേക്ക് കയ്യ് താഴ്ത്തി പിടിച്ചിട്ടുണ്ട് പല്ലുകടിച്ചാണു ഗാന്ധിയുടെ നില്പ്.സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുമ്പൊഴാണ് കാണുന്നത് ,കല്ലെറിഞ്ഞവനെ സിബുഗാന്ധി വെള്ളത്തില്‍ മുക്കി വെച്ചിരിക്കുകയാണ്.അതാണു പുള്ളിയെ കാണാതിരുന്നതു.അല്ലാതെ കക്ഷി ഓടിപ്പോയതല്ല.

കൊലപാതകതിനു സാക്ഷിആകാന്‍ വയ്യാത്തതുകൊണ്ട് ഗാന്ധിയെ പിടിച്ചുമാറ്റി ഞങ്ങള്‍ അവിടെനിന്നു മുങ്ങി.

വീട്ടില്‍ എത്തി ഒന്നും അറിയാത്തവരെപ്പോലെ റിഹേര്‍സല്‍ തുടങ്ങി.ഒരു 7 മണി ആയിക്കാണും പുറത്ത് എന്തൊക്കെയോ സംസാരം കേള്‍ക്കുന്നു.ജനാലയിലൂടെ പുറത്തേക്കുനോക്കിയപ്പോള്‍ ഞെട്ടിപ്പോയി .കുറഞ്ഞതു ഒരു 100 പേരെങ്കിലും കാണും.കനാലില്‍ ഞങ്ങള്‍ പെരുമാറിയ നാട്ടുകാരന്‍ കൊണ്ടുവന്നവരാണ്.കാര്യം അറിഞ്ഞ് എത്തിയ രാജേഷിന്റെ അച്ചന്‍ കൂടിനിന്ന ആളുകളെ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു സമാധാനിപ്പിക്കുന്നതു കണ്ടു.പിന്നെ ഉയര്‍ന്നു കേട്ടതു രാകേഷിന്റെയും രാജേഷിന്റെയും കരച്ചിലാണ്.അവര്‍ക്കന്ന് അച്ചന്റെകയ്യില്‍ നിന്ന് കണക്കിനു കിട്ടി. ആള്‍ക്കൂട്ടം നടന്നകലുകയാണ് .അപ്പോഴും ഒരാള്‍ നിരാശനായി അവിടെ നിന്നിരുന്നു.അതു മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല,ഈ ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിന്റെ സംഘാടകനായ മുന്‍പ് ഞങ്ങള്‍ പെരുമാറിവിട്ട നാട്ടുകാരനായിരുന്നു.

ഞങ്ങള്‍ അവിടെ നാടകം അവതരിപ്പിക്കാന്‍ എത്തിയവരാണെന്ന അറിവ് , ആ മര്‍ദ്ദിതന് ഒരല്പം ആശ്വാസത്തിനു വകനല്‍കി എന്നു തോന്നുന്നു . അവിടെ വെച്ചു നിന്നെയൊക്കെ കണ്ടോളാം എന്നു പറഞ്ഞ് മര്‍ദ്ദിതന്‍ അവിടെ നിന്നും നടന്നകന്നു. രാത്രി 10.30 ആയിരിക്കുന്നു , മര്‍ദ്ദിതനും കൂട്ടുകാരും നാടകം കലക്കാനുളള അവശ്യ സാദനങ്ങളുമായി വേദിയുടെ മുന്നില്‍തന്നെ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.നാടകം തുടങ്ങുകയാണ് ,യവനിക ഉയരുന്നു.പാണനായി വേഷമിട്ടിരിക്കുന്ന രാജേഷ് കടന്നു വരികയണ്

“തിരുവരങ്ങത്തൂന്നു വന്നതാണേ....പഴങ്കതപാടുവാന്‍ വന്നതാണേ...

അടിയന്റെ പാട്ടിന്റെ ശീലുകളില്‍ ...ഇവിടുത്തെ മണ്ണിന്റെ താളമുണ്ടേ..“

വേദിക്കു മുന്നില്‍ മച്ചാനും കൂട്ടരും പണി തുടങ്ങാനുള്ള പുറപ്പാടിലാണ്.കൂവല്‍ തുടങ്ങുകയാണ് .പെട്ടെന്നാണു അപ്രതീക്ഷിതമായി ഹിരണ്യന്‍സാറും കൂട്ടരും ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിലേക്കു ചാടി വീണതു.പിന്നെ ഒരു വിരട്ടലായിരുന്നു.മര്‍ദ്ദിതനും കൂട്ടുകാരും തൊണ്ട വരെ എതിയ കൂവല്‍ പതിയെ അങ്ങു വിഴുങ്ങി.(ഹിരണ്യന്‍ സാര്‍ എന്നു പറഞ്ഞത് ഒരു നാടക സഭയുടെ കാര്യക്കാരനും..നാടക കളരികളില്‍ ആശാനുമാണ്) . അങ്ങനെ പ്രതികാരത്തിനുള്ള അവസാന അവസരവും നഷടപ്പെട്ട് നിരാശരായിരുന്ന ആപാവങ്ങളുടെ മുഖം ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും ഓര്‍ക്കുന്നു.അങ്ങനെ ഈ യവനിക താഴുകയാണ് ശുഭപര്യവസായിയായി.

ആരുടെയൊക്കെയോ ഒച്ചയും ബഹളവും കേട്ടാണ് ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നത് . യവനിക വീണ്ടും ഉയരുകയാണ് .ഇപ്പോള്‍ വേദിയില്‍ മുന്‍പുകണ്ട പാണനില്ല ,തമ്പ്രാനില്ല,അടിയാന്മാരും ഇല്ല .വേദിക്കുമുന്‍പില്‍ നിരാശരായിരുന്ന മര്‍ദ്ദിതനും കൂട്ടരും ഇല്ല. ഒരു ഗാനമേള സംഘത്തിന്റെ ഉപകരണങ്ങള്‍ ആ വേദി കയ്യടക്കിയിരിക്കുന്നു.തിരശ്ശീലയില്‍ എഴുതിയിരിക്കുന്നു ‘നിനവ്’.നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ 14 വര്‍ഷങ്ങള്‍ ഞാന്‍ മുന്നോട്ടു സഞ്ചരിച്ചിരിക്കുന്നു.മുന്‍പ് നിന്നിരുന്ന പരബ്രഹ്മ ക്ഷേത്ര നടയില്‍ത്തന്നെയാണ് ഇപ്പോഴും നില്‍ക്കുന്നത്.

വേദിയിലേക്ക് സ്റ്റാര്‍സിങ്ങേര്‍സ് ദുര്‍ഗ്ഗയും വിഷ്ണുവും കടന്നു വരുന്നു.ഗാനമേള തുടങ്ങുകയാണ്.

ആക്ഷര നക്ഷത്രം കോര്‍ത്ത ജപമാലയും.... അഗ്നിയില്‍ സ്ഫുടം ചെയ്ത മനസ്സാം ശംഖുമൂതി.....

(ബാലന്മാഷിന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ക്കുമുന്നില്‍ ഈ പോസ്റ്റ് സാദരം സമര്‍പ്പിക്കുന്നു.)

ആല്‍ബര്‍ട്ടിനെ മറന്നവര്‍ പശ്ചാത്തപിക്കുമോ?

2006 ജൂണ്‍ മാസം ഫ്രാങ്ക്-ഫര്‍ട്ടിലേക്കു വിമാനം കയറുമ്പൊള്‍ എന്റെ മനസ്സില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത് ചെയ്തു തീര്‍ക്കേണ്ട കുറെ ജോലികളും അതിനായി പോകേണ്ടിയിരുന്ന കൊമേര്‍സ് ബാങ്കും മാത്രമായിരുന്നു.പോര്‍ട്ട് ഫോലിയൊ മാനേജ്മെന്റും ഹ്യൂമന്ക്യാപിറ്റല്‍ മാനേജുമെന്റും മനസ്സില്‍ നിറക്കുന്ന ടെന്‍ഷന്‍ മറക്കാന്‍ എന്നെ സഹായിച്ചിരുന്നതു യാത്രകള്‍ മാത്രമായിരുന്നു.

ഒരു വാരാന്ത്യ യാത്രക്കുവേണ്ടി വിവരങ്ങള്‍ തിരയുന്നതിനിടയിലാണ് ഊള്‍ം(ULM)എന്ന ഒരു സ്തലപ്പേര് എന്റെ ശ്രദ്ദയില്‍ പെടുന്നത്.ഒരിക്കലും ചേരാത്ത മൂന്ന് ഇംഗ്ലീഷ് അക്ഷരങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്ത് ഒരു വാക്ക് ഉണ്ടാക്കിയതുപോലെയാണ് അതു കണ്ടപ്പോള്‍ ആദ്യം തോന്നിയത് .അതുതന്നെയാകാം അതിനേക്കുറിച്ചു കൂടുതല്‍ അറിയാന്‍ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ച പ്രധാന ഘടകവും.

ഊള്‍ം എന്ന നഗരത്തിന്റെ മനോഹാരിതയും ജീവിത രീതികളും എല്ലാം ഇന്റെര്‍നെറ്റിലെ വിവരണങ്ങളില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു.ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ ക്രിസ്ത്യന്‍ ദേവാലയം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നതിവിടെ ആണെന്നുള്ളതായിരുന്നു ഈ നഗരത്തിന്റെ എടുത്തു പറയാവുന്ന ഒരു പ്രത്യേകത.എന്തോ.ഈ വിവരണങ്ങള്‍ ഒന്നും എന്നെ ത്രിപ്തനാക്കാത്തതുപോലെ.ഞാന്‍ കാണാത്ത അല്ലെങ്കില്‍ അറിയാത്ത മറ്റെന്തോ ഒന്നു ഈ നഗരത്തില്‍ മറഞ്ഞുകിടക്കുന്നതുപോലെ. അദൃശ്യമായ എന്തൊ ഒരു ശക്തി വീണ്ടും എന്റെ മനസ്സില്‍ മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

സീത്സ് സട്രാസ്സയിലെ 6ആം നംബര്‍ അപ്പാര്‍ട്ടമെന്‍സില്‍ ഏറ്റവും മുകളിലുള്ള നിലയില്‍ ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടക്കുകയാണ്.എന്തൊ,ഉറക്കം വരുന്നില്ല ,മനസ്സില്‍ നിറയെ ഒരേ ഒരു ചിന്ത മാത്രം ഉല്‍ം .ഉറക്കത്തിനായുള്ള ഒന്ന് ഒന്നര മണിക്കൂര്‍ പരിശ്രമം കഴിഞ്ഞ് പരാജിതനായി ഞാ‍ന്‍ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.ജനാലയിലൂടെ അങ്ങുദൂരെ ഫ്രാങ്ക്-ഫര്‍ട്ട് നഗരം കാണാം.ദീപങ്ങള്‍കൊണ്ട് മനോഹരമാക്കപ്പെട്ട അംബരചുംബികളായ കെട്ടിടങ്ങള്‍.ദീപാലംകൃതമായ മെയിന്‍ ടവറും പെന്‍സില്‍ ടവറും കൊമെര്‍സ് ബാങ്ക് കെട്ടിടവുമെല്ലാം ആ നഗരത്തിന്റെ ശോഭ പതിന്മടന്‍ങ്ങു വര്‍ദ്ദിപ്പിച്ചിരുന്നു.

ആംഗലേയ കവി ജോണ്‍ കീറ്റ്സ് പറഞ്ഞതെത്ര ശരിയാണെന്ന് എനിക്കപ്പൊള്‍ തോന്നി.അദ്ദേഹം പറഞ്ഞതിങ്ങനെ -

“കേട്ട ഗാനങ്ങള്‍ മധുരം,കേള്‍ക്കാത്തവ അതിമധുരം” .

ഉല്‍ം എന്ന ചിന്ത പിന്നെയും മനസ്സിനെ അസ്വസ്തമാക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ലാപ്ടോപ്പ് തുറന്നു.എത്ര കീവേര്‍ഡുകള്‍ കൊടുത്തു എന്നറിയില്ല ,ഒടുവില്‍ ആ അന്വേഷണങ്ങള്‍ ചെന്നുനിന്നത് ഒരു പേരിലാണ് ‘ആല്‍ബര്‍ട്ട് ഐന്‍സ്റ്റീന്‍സ് സ്ട്രാസ്സെ (street).എന്റെ കണ്ണുകള്‍ വിടര്‍ന്നു.അന്വേഷണങ്ങള്‍ വെറുതെയായില്ല എന്ന ഒരു തോന്നല്‍.അതെ അതുതന്നെയായിരുന്നു ആല്‍ബര്‍ട്ട് ഐന്‍സ്റ്റീന്‍ എന്ന മഹാനായ ശാസ്ത്രകാരന്റെ ജന്മസ്തലം.

ഇപ്പൊള്‍ ഞങ്ങള്‍ ഉല്‍ം എന്ന നഗരത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയിലാണ് .ഫ്രാങ്ക്-ഫര്‍ട്ടില്‍നിന്ന് യാത്ര തുടങ്ങിയിട്ട് മൂന്നുമണിക്കൂറാകുന്നു.ട്രെയിനിപ്പോള്‍ ചരിത്ര പ്രധാന നഗരമായ സ്റ്റുട്ട്-ഗാര്‍ട്ടിലാണ്.സ്റ്റുട്ട് -ഗാര്‍ട്ട് ഒരു മ്യൂസ്സിയനഗരമാണെന്നു പറയാം.ലോകപ്രശസ്തമായ മെര്‍സിടേഴസ് ബെന്റ്സ് മ്യൂസ്സിയവും ഇവിടെയാണുള്ളത്.

അവിടെനിന്നു ഞങ്ങള്‍ യാത്ര തുടര്‍ന്നതു രണ്ട് നിലകള്‍ ഉള്ള ഒരു ട്രെയിനില്‍ ആയിരുന്നു.അത് എന്നെ സംബന്ദിച്ചിടത്തോളം ഒരു പുതിയ അനുഭവമായിരുന്നു.പുറത്തു മഴ പെയ്യുകയാണ്.അടുത്തിരുന്ന ഒരു നാട്ടുകാരനോട് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ഊള്‍മ്ം അടുത്ത സ്റ്റേഷനാണെന്നറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞു.

ഒടുവില്‍ ഇതാ‍ ഞങ്ങള്‍ എത്തിയിരിക്കുന്നു,ഒരു മഹാനായ ശാസ്ത്രജ്ഞന്റെ ജന്മനാട്ടില്‍.പ്രതീക്ഷിച്ചത്ര വലിയ സ്റ്റേഷന്‍ ആയിരുന്നില്ല ഊള്‍മിലേത്.ട്രെയിന്‍ ഇറങ്ങി ഞങ്ങള്‍ സ്റ്റേഷനു പുറത്തേക്കു നടന്നു.ഇപ്പൊള്‍ ഏകദേശം 3 മണി ആയിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ നിരത്തുകളില്‍ അത്ര തിരക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല.നടക്കുന്നതിനിടയില്‍ അവിടെ വെച്ചിരുന്ന ബോര്‍ട് ശ്രധ്ദയില്‍ പെട്ടു ‘Muenster Church‘.ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചപ്പൊള്‍ത്തന്നെ അംബരചുംബിയായ ആ ദേവാലയത്തിന്റെ മീനാരങ്ങള്‍ ദൃശ്യമായി.അതിനെ ലക്ഷ്യമാക്കിനടക്കുമ്പോഴും മനസ്സുനിറയെ ആല്‍ബര്‍ട്ട് ഐന്‍സ്റ്റീനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പഴയ വീടും ആയിരുന്നു.

ആ നടത്തത്തിനിടയില്‍ പലരോടും ചോദിച്ചു ഐന്‍സ്റ്റീനെ പറ്റി , അദ്ദേഹത്തിന്റെ വീടിനെ പറ്റി.ഇങ്ലീഷ് അറിയാത്തതു കൊണ്ടോ അതൊ ഐന്‍സ്റ്റീനെ അറിയാത്തതുകൊണ്ടൊ ചോദ്യം കേട്ടവരെല്ലാം കയ്മലര്‍ത്തി.ആ ദേവാലയം കണ്ട് തിരിച്ചു നടക്കുമ്പോഴും ചോദ്യം ആവര്‍ത്തിച്ചു ,പക്ഷെ ഭലമുണ്ടായില്ല.എന്റെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് മടുത്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു.മാത്രവുമല്ല മടക്കയാത്രക്കുള്ള ട്രെയിനിന്റെ സമയവും ആകുന്നു.എങ്കിലും ഞാന്‍ എന്റെ ലക്ഷ്യത്തില്‍ നിന്നു പിന്മാറാന്‍ ഒരുക്കമല്ലായിരുന്നു.ഇതിനായിമാത്രമാണ് ഞാന്‍ ഇവിടെ എത്തിയത് എന്ന ഒരു തോന്നല്‍.

അപ്പൊഴാണുഓര്‍മ്മവന്നത് ഇന്നലെ ഇന്റെര്‍നെറ്റില്‍ നിന്നു പ്രിന്റ് ചെയ്ത ഊള്‍മ്ം മാപ്പിനെ പറ്റി.അതില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സ്തലത്തു തന്നെയാണു ഞങ്ങള്‍ ഇപ്പൊള്‍ നില്‍ക്കുന്നത്.ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചു നോക്കി.ആധുനിക രീതിയില്‍ പണിത കുറെ കെട്ടിടങ്ങളും കടകളും മാത്രം.അതാ അല്പം അകലെയായി ഒരു മാര്‍ബിള്‍ ഫലകം.ഞങ്ങള്‍ അതിനെ ലക്ഷ്യ്മാ‍ക്കി നടന്നു.

അതെ അതു മാത്രമായിരുന്നു ആ മഹാനായ ശാസ്ത്രജ്ജ്നേ ഓര്‍മ്മിക്കുവാന്‍ ഒരു തെളിവായി അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നതു.അത് ഒരു മാര്‍ബിള്‍ ഫലകമായിരുന്നു.മഹാനായ ആ ശാസ്ത്രകാരന്റെ രൂപം അതില്‍ പതിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.അതിനു താഴെ ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരുന്നു “എ ഗിഫ്റ്റ് ഫ്രം ഇന്ത്യ.കല്‍കട്ട ആര്‍ട്ട് ഗാലറി” .

1871ല്‍ പണികഴിപ്പിക്കപ്പെട്ട അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭവനം രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ദത്തില്‍ ഉണ്ടായ ഒരു ബോംബ് സ്ഫോടനത്തില്‍ തകര്‍ക്കപ്പെട്ടിരുന്നു.അതിനെക്കുറിച്ച് ആ മഹാനായ ശാസ്ത്രകാരന്‍ പറഞ്ഞതിങ്ങനെ “സമയം അതിനെ സ്വാദീനിച്ചിരിക്കുന്നു അത് എന്നില്‍ ചെലുത്തിയ സ്വാദീനത്തെക്കാള്‍ വളരെയധികം”.

1879 മാര്‍ച്ച് 14 നു ഊള്‍മില്‍ ജനിച്ച ആല്‍ബെര്‍ട്ട് പിന്നെ വളര്‍ന്നത് മ്യൂണിക് എന്ന സ്തലത്തായിരുന്നു.ആല്‍ബെര്‍ട്ട് വിദ്യാഭ്യാസം പൂര്‍ത്തിയാക്കുന്നതു ഇറ്റലിയിലും സ്വിറ്റ്സെര്‍ലാന്റ്റിലും ആയിരുന്നു.(ജര്‍മനിയില്‍ നാസികളുടെ ആക്രമണത്തില്‍ ഭയന്ന് പാലായനം ചെയ്യപ്പെട്ട ജൂതന്മാരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ആല്‍ബര്‍ട്ടും ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം).

പിന്നീട് USല്‍ എത്തിയ ആല്‍ബെര്‍ട്ട് ,ഒരു അദ്യാപകനായി.നിരവധി കണ്ടു പിടുത്തങ്ങള്‍ നടത്തിയ ആമഹാപ്രതിഭ 1922 ലെ ശാസ്ത്രത്തിനുള്ള നോബല്‍ സമ്മാനത്തിനര്‍ഹനായി.

ആ വീടിനെ മറന്നതുപോലെ ആ നാട്ടുകാര്‍ മഹാനായ ആ മനുഷ്യനേയും ഏറക്കുറെ മറന്നിരിക്കുന്നു.ആ മഹാപ്രതിഭക്കായി ഒരു ചെറിയ സ്മാരകമെങ്കിലും അവിടെ സ്താപിച്ച എന്റെ ഇന്ത്യന്‍ സഹോദരരേ നിങ്ങള്‍ക്കെന്റെ അഭിവന്ദനം.